از سبک های گوناگون مینیاتور میتوان سبک های زیر را نام برد:
مینیاتور تمام رنگ جسمی
مینیاتور آبرنگ روحی
مینیاتور سیاه قلم رنگی
مینیاتور سیاه قلم
مینیاتور سفیدرنگ
مینیاتور زیر روغنی
مینیاتور به معنی عام، هر نقاشی به قطع کوچک است.
این کلمه از واژه لاتین مینیوم (minium) مشتق شده است که برای رنگ آمیزی قرمز در قرون وسطی در نسخه های تذهیب شده به کار رفته است.
همچنین کلمه مینیاتور با این ریشه لاتین(خاک سرخ و سرب قرمز)، به تصویری از تاریخ باستان یا دست نویس آراسته شده قرون وسطی گفته می شود؛ نمونهای ساده که برای تزئین نسخ قدیمی کتابها در آن دوران با کمک رنگ دانههای گرم تهیه می شد.
سیر تاریخی مینیاتور ایرانی به گذشتههای دور پیش از ظهور اسلام میرسد اما میتوان گفت زمانی که ایرانیان توانستند در قرن سوم هجری قمری به دربار عباسیان وارد شوند نقاشی ایران پس از یک دوره رکود جانی دوباره گرفت.
مینیاتور ایرانی در واقع نقاشی ایران پیش از ظهور اسلام است که با عرفان و تفکرات اسلامی ادغام گردید وراهی شد برای ظهور جلوههای الهی. آثار مینیاتور نفیسی در دوره عباسیان خلق شد که متأسفانه بخش عظیمی از این آثار در طی حملات مغول در سدههای هفتم و هشتم از بین رفت.